Jak wiadomo Biblia nie została dana ludziom w jakiś cudowny sposób, ale była pisana przez rożnych ludzi w rożnych okresach. Nowy Testament nie różni się w tym zakresie od pozostałej części Biblii - Starego Testamentu. W pierwszych latach po wniebowstąpieniu Jezusa podstawą wiary chrześcijan był Stary Testament oraz tradycje ustne dotyczące życia i służby Jezusa. Oczywiście informacje odnośnie życia założyciela chrześcijaństwa pochodziły od apostołów, którzy stali wówczas na czele kościoła. Z czasem (w latach 49-95 n.e.) zaczęły być pisane księgi, których kolekcja później została nazwana Nowym Testamentem.

W kościołach w pierwszych wiekach czytano wiele ksiąg i to nie tylko te, które obecnie znajdują się w Nowym Testamencie. Znane do dziś są rożne ewangelie pozakanoniczne (w tym najbardziej znana ewangelia wg Tomasza) oraz listy do kościołów. Ta mnogość i różnorodność ksiąg, które nie zawsze były zgodne ze sobą teologicznie spowodowały, iż trzeba było sporządzić listę ksiąg, które były prawdziwie natchnione i które miały być czytane w kościołach.

Pierwszy, znany nam kanon nowotestamentowy był dziełem Marciona w roku 140. Nie był on ortodoksyjnym chrześcijaninem. Stworzony przez niego kanon miał pomóc w propagowaniu jego herezji, uważał on bowiem, iż Bóg Starego Testamentu jest innym Bogiem od Boga chrześcijańskiego. Od tego momentu było wiele prob. zdefiniowania kanonu. Około 367 roku Atanazjusz z Aleksandrii jako pierwszy wymienił 27 ksiąg. Później w 393 roku Sobór w Hippo po raz pierwszy formalnie ratyfikował 27 ksiąg, które do dziś tworzą znany nam Nowy Testament.

Pozostaje jednak pytanie jak decydowano o kanoniczności (natchnieniu) danych ksiąg?

Było kilka kryteriów, według których decydowano o przynależności danej księgi do kanonu:
- przede wszystkim, pochodzenie księgi od apostołów albo od kogoś ściśle powiązanego z apostołami
- uniwersalność (katolickość) księgi. Nie chodziło tu tylko o miejsce ale również o czas (czy dana księga była uznawana za natchnioną przez cały kościół czy tylko niektóre zbory)
- ortodoksyjność (chodzi o czystość doktrynalną)
- antyczność (autentyczne księgi były starsze od pseudo-epigrafów).

Z tego wynika, iż kościół miał olbrzymia role w rozpoznaniu ksiąg, które obecnie należą do kanonu Nowego Testamentu.